جهان تحت حکومت ۸۵ میلیاردر: بالادستهای ثروتمند از فقرا راهزنی میکنند

نوشته ی راب سوئل،
از مارکسیستهای بریتانیا
ترجمه ی روناک بهروز
در بریتانیا سوپرثروتمندانی زندگی ما را کنترل می کنند که تعدادشان به انگشتان دست هم نمی رسد. براساس آماری که سازمان خیریهی آکسفم منتشر کرده، تنها ۸۵ میلیاردر بالایی جهان که می شود همهشان را به راحتی در یک اتوبوس دو طبقه جا داد،  صاحب ثروتی هستند که بیش ازنصف ثروت کل جمعیت دنیا است.

ثروتمندان در حال پرکردن جیب های خود هستند. در حالی که یک درصد بالای جمعیت در بریتانیا اکنون ۱۰ درصد کل دستمزدها را دریافت میکنند، ۵۰ درصد پایانی تنها ۱۸ درصد را دریافت میکند.
آمار مرکزِ «های پی» نشان میدهد که دستمزد متوسط حدود ۲۶۵۰۰ پوند است اما روسای صد شرکت بزرگ بورس لندن در سال ۲۰۱۲ هر کدام به طور متوسط ۴/۳ میلیون دلار درآمد داشتند. با اینکه بیشتر کارگران حتی قادر به کسب "متوسط دستمزد" هم نیستند، این بدین معناست که رئیس و روسای رده بالا تنها باید ۲۴ ساعت کار کنند تا بیش از درآمد کارگرِ متوسط در طول سال را بدست بیاورند.
درآمد پیش از مالیات شرکت تسکو در سال مالی گذشته ۲ میلیارد پوند بود و ۱/۲ میلیون پوند آن به رئیسش، فیلیپ کلارک، پرداخت شد. سنزبری ۷۸۸ میلیون پوند درآمد داشت و به رئیسش، جاستین کینگ، ۴/۳ میلیون پوند داد. هیچ کدام از این شرکتّها دستمزد «قابل زندگی» به کارفرمایان نمیدهد و اینها تازه باید بروند اعتبار مالیاتی دریافت کنند. یعنی اینکه مالیاتهای ما با بالا کشیدن پایینترین دستمزدها یارانهای برای سودهای آنها است.
تعداد فقرای کارگر به همان سرعتی افزایش مییابد که استانداردهای زندگی سقوط میکند. طبق پژوهشها، حدود یک پنجم از کسانی که از کمکهای غذایی استفاده میکنند به علت کمبود درآمد مجبور به این کار هستند. میلیونها نفر برای زنده ماندن به اعتبار مالیاتی وابسته هستند. اما دولت ائتلافی دارد همین منبع درآمدی را هم قطع میکند و حتی حاضر نشده کمکهای دولتی را همسنگ با نرخ تورم افزایش دهد.
نتیجه شکاف روزافزون بین ثروتمندان و بقیهی جامعه است. به گفتهی ناتالیا آلونسو ، رئیس دفتر آکسفم در اتحادیه اروپا: "شکاف بین فقیر و غنی در انگلستان و اسپانیا می تواند به زودی همسان سودان جنوبی و یا پاراگوئه شود. "
این بار دیگر گفتهی معروف مارکس در مورد افزایش بدبختی برای طبقه کارگر را تایید میکند. گفتهای که به طور مداوم توسط مدافعان سرمایه داری و اصلاح طلبان در جنبش کارگری مسخره شده است. امروز، پیش بینی مارکس به عینه هر روز تایید می شود.
سرمایه داری به معنای رشد نابرابری است. با بحران، طبقه سرمایه دار به دنبال افزایش کار بدون مزد بیشتری از طبقه کارگر است. سرمایه داری به دنبال حمله به «دستمزد اجتماعی» و دولت رفاه است. به همین دلیل آنها در حال برنامه ریزی برای کاهش هزینه های عمومی به سطح سال ۱۹۴۸ هستند. به بیان دیگر، همه اصلاحاتی که ما در دوران پس از جنگ به دست آورده بودیم قرار است نابود شود.
اتحادیههای کارگری به جای دفاع باید دست به تهاجم بزنند. به جای معامله برای کاهش دستمزدها باید عمل هماهنگ موثر سازمان دهند. این به معنای مرتبط ساختن تمام مبارزات با یکدیگر است. بالاتر از همه، آنها باید مبارزه بر سر دستمزدها و شرایط را به نیاز برای سرنگونی سرمایهداری پیوند دهند. 
تنها با چنین برنامهای می توانیم جنبشی بسازیم تا بتوانیم از این دولت ائتلافی ثروتمندان و جامعهی رقابت تا سر حد مرگ رهایی یابیم. این به معنی مبارزه برای سیاست های سوسیالیستی است.
منبع: «سوشیالیست اپیل» (اعتراض سوسیالیستی)، نشریهی مارکسیستهای بریتانیا (http://www.socialist.net/)، چهار فوریه ۲۰۱۴